dinsdag 30 september 2014

Hoezo het kan niet?

Als er 1 ding is wat ik heb geleerd tijdens dit project dan is het wel creatief omgaan met alles waarvan je denkt dat het niet kan. Het kan namelijk altijd, misschien niet op de manier waarop je het had bedacht, maar dan kan het wel weer anders. Na alle interviews te hebben afgenomen, de verhalen te hebben geschreven, de aanpassingen van Nazmiye en Titus te hebben doorgevoerd brak dan eindelijk het moment van de opnames aan.
Ik dacht alles goed geregeld te hebben door 'de enige geluiddichte ruimte van Moengo' te hebben gereserveerd. Het plaatselijk radiostation BOB. Samen met Guno, die mij zou helpen met de opnames en editing gingen we naar BOB voor een testopname. De mic was goed, de ruimte ook, alleen stond de mic en de computer met editprogramma in 1 ruimte, dus een enorme ruis van de computer op de mic. Andere ruimtes waren ook geen optie, want in het hele gebouwtje bleek een zoem aanwezig van een soort radio ontvanger. Een week voor het festival, geen geld en tijd meer om naar de stad te gaan met alle mensen, PANIEK!! Spoedconsult met mijn technische edit-vriendje in Paramaribo en plan B was snel gemaakt.

Opnemen in een auto, zonder airco aan, met de deuren dicht op een plek zonder blaffende honden, kraaiende hanen en schreeuwende kinderen. Lijkt makkelijk, maar voor zo'n plek op Moengo moet je wel even rijden. De volgende dag stond het eerste verhaal erop! De kwaliteit is natuurlijk niet zo goed als een studio, maar voor de situatie was dit echt de beste optie.
Met drie mensen opnemen in een dichte auto in een tropisch land met een gemiddelde temperatuur van zo'n 33 graden was een uitdaging. Na elke paar zinnen gooiden we de deuren open om adem te halen en dan hup deuren dicht en door. Met een beetje pech kwamen er ook wat vliegen of muskieten mee naar binnen die vervolgens enthousiast om de microfoon heen zoemden. Weer deuren open, vliegen wegjagen en opnieuw. Op onze locatie achter het landhuis 'Casa Blanca', kwam de beveilingsdame weer polshoogte nemen die eerder Marcel ook al had gewaarschuwd toen ik in de open lucht iemands handen masseerde.
Nu zat ik ineens 1,5 uur met 2 mannen en gesloten deuren in een auto.
Ik heb mezelf wel echt populair gemaakt...
Hieronder Meneer Bajesie die gelukkig niet afhaakt bij een beetje hitte, als een echte krijger knalde hij zijn verhaal erop.


Voor Mevrouw Marie was de opname zo gepiept. Ik heb alleen het Nederlandse versje opgenomen wat ze van haar lagere schooltijd nog op wist te dreunen.      De rest van het verhaal is ingesproken door haar dochter Abessa. Vooral de 'cavia' zorgde voor grote hilariteit.









Na het opnemen van de verhalen kwam de laatste fase, het editten. Zo, heb ik dat even een potje onderschat! De jongen die me in eerste instantie zou helpen met editten vond het wel erg veel tijd kosten naast zijn reguliere baan, dus ben ik zelf maar begonnen. Programma gedownload en knippen en plakken maar. Toen kwam ik erachter dat niet alle bestanden kwalitatief even goed waren en dat ik van een heleboel knopjes toch echt niet wist wat ze deden, pleegde ik maar weer een telefoontje naar mijn technische edit-vriendje in Paramaribo. Met een trillende stem en een deadline op mijn hielen perste ik een voorzichtige 'help' in de hoorn en gelukkig schoot mijn technische edit-vriendje mij te hulp en kwam naar Moengo. Samen met hem nog twee verhalen opgenomen en ons in de editfase gestort. Ik maakt de ruwe edits, hij schoonde ze op. Zo'n 'opschoonsessie', duurt gemiddeld 6 uur, dat keer 5 verhalen, reken maar uit, veel nachten, weinig slaap, vierkante oogjes, veel muggenbulten.
Hieronder een impressie van onze 'editstudio', tijdens een nachtelijke editmarathon. De één editten, de ander slapen, de één maakt de ander wakker, de ander gaat door met editten en de één mag even slapen, en dan weer andersom.
















Op de valreep vlak voor het festival alle verhalen af en op de roze Mp3 spelers. Wat een race tegen de klok, maar wat ben ik blij en dankbaar dat het is gelukt. Het meest dankbaar ben ik voor het geduld en het doorzettingsvermogen van de insprekers en mijn opname en edit-vriendjes.
Bajesie, Tresna, Jolanda, Marie, Abessa, Sonnyboy, Mayentha, Guno en Idi, bedankt voor jullie zweet! De tranen heb ik gecoverd en het bloed, dat was voor de rekening van de kapotgemepte muskieten! Lekker voor ze!

1 opmerking:

  1. wat ben je toch een heldin! my queen of the wild open area's! adelheid

    BeantwoordenVerwijderen